Dziubiński: Belgia to fajne miejsce do gry w piłkę

Podczas ubiegłorocznych mistrzostw świata reprezentacja Belgii typowana była na „czarnego konia” turnieju, a niektórzy widzieli w tym zespole nawet jednego z potencjalnych medalistów. Ostatecznie „Czerwone Diabły” przygodę z mundialem zakończyły na ćwierćfinale, ale podczas kontynentalnego czempionatu za rok Belgowie znów będą zapewne wymieniani w gronie faworytów. Świadczyć o tym może choćby najnowszy ranking FIFA, w którym wyżej sklasyfikowani są jedynie Niemcy i Argentyńczycy. W klubowym zestawieniu UEFA Belgowie plasują się nieco gorzej (na 10. miejscu), ale i tak dość niepostrzeżenie tamtejsze rozgrywki zrobiły się bardzo mało przystępne. Przynajmniej dla polskich zawodników.

– Nigdy nie było za dużo polskich zawodników w lidze belgijskiej, ale teraz faktycznie zrobiło się wyjątkowo pusto. Przyczyn takiego stanu rzeczy jest co najmniej kilka. Płace w Jupiler Pro League być może są jeszcze na wyższym poziomie niż w naszej rodzimej ekstraklasie, ale zwłaszcza w czołowych polskich klubach zarobki dla najlepszych są już na naprawdę niezłym poziomie. Tymczasem kiedy sam wyjeżdżałem z Wisły do Club Brugge różnica była kolosalna – nie ukrywa Tomasz Dziubiński, który występował w belgijskiej ekstraklasie w latach 90. – Druga sprawa to mentalność naszych zawodników. Młodzi piłkarze, jak Rafał Wolski czy Dominik Furman, którzy akurat pochodzą z mojego regionu, często wyjeżdżają zbyt wcześnie. Nie osiągają zbyt wiele w Polsce, a już chcą za wszelką cenę pokazać się w Europie. Klub zgarnia za nich spore pieniądze, ale na tym pozytywy się kończą, bo rywalizacja w zachodnich klubach brutalnie weryfikuje ich umiejętności i przekonanie o własnym potencjale. W Europie Zachodniej, w tym w Belgii, obcokrajowiec musi być dwa razy lepszy od „swojego”, aby liczyć na miejsce w składzie. Po prostu musi robić różnicę na boisku i basta.

Dziubińskiemu ciężko na razie przewidzieć, ilu biało-czerwonych będzie w przyszłym sezonie biegać po belgijskich boiskach. – Z tego, co wiem, do końca przyszłego sezonu z Fiorentiny do KV Mechelen wypożyczony jest Rafał Wolski. Trudno jednak prorokować, jak potoczą się choćby losy Piotra Parzyszka, który strzelając 12 goli na wypożyczeniu z Charlton Atheltic przyczynił się do awansu ekipy Sint-Truidense VV z drugiej ligi. Życzę mu wszystkiego najlepszego, bo Belgia to naprawdę fajne miejsce do grania w piłkę. Po pierwsze, kluby mają wspaniałą infrastrukturę. Po drugie, nie traci się czasu na podróże, bo najdalsze wyjazdy liczą po 150 kilometrów. To niby detal, ale taki, który ułatwia utrzymanie wysokiej formy sportowej – podkreśla król strzelców polskiej ekstraklasy z 1991 roku.

– Liga belgijska to także świetne miejsce do wypromowania się do gry w najsilniejszych ligach Europy. Wystarczy prześledzić zestawienia transferowe z lat ubiegłych – zwraca uwagę Dziubiński. – Można tylko ubolewać, że wśród tych, którzy nie poszli dalej „w górę”, znalazł się ostatnio Waldemar Sobota. Wyjeżdżając ze Śląska Wrocław był pewniakiem w reprezentacji Polski, ale życie boleśnie zweryfikowało jego plany. Sobota nie okazał się wyraźnie lepszy od swoich konkurentów i na razie zostaje mu gra w 2. Bundeslidze. Po nieudanym pobycie w Brugii w najbliższym czasie będzie mu trudno wrócić do Belgii. Niestety, taka jest prawda, że nie licząc kilku wyjątków, z Robertem Lewandowskim na czele, nasi piłkarze w dobrych klubach zachodnich ciągle jeszcze rzadko wybijają się ponad przeciętność.

„Dziubek” nie kryje przy tym, że już za czasów jego kariery zawodniczej Belgowie przerastali Polaków pod względem fizycznym, organizacji gry i mentalności. – Nie wiem, czy dużo się zmieniło w tej kwestii. Tam wyrównana kadra 22-24 zawodników jest czymś absolutnie normalnym, co sprawia, że na treningach panuje niesamowita rywalizacja. A nic tak nie wyrabia formy, jak właśnie taka intensywna codzienna konkurencja. Tymczasem u nas w klubach zwykle jest podstawowa jedenastka, kilku zmienników i długo nic – przyznaje dwukrotny reprezentant Polski. – Inna sprawa, że jestem za tym, aby ilość obcokrajowców w poszczególnych klubach została jednak w końcu zmniejszona. Od nowego sezonu w III lidze, gdzie obecnie trenuję Broń Radom, będzie mógł występować tylko jeden piłkarz spoza Unii Europejskiej. I uważam, że jest to dobre rozwiązanie. Dzięki temu więcej młodych zawodników będzie mogło dostać szansę. Czy ją wykorzystają, zależy już od nich samych…